Better let as net
Blijf op de hoogte en volg Lisa
15 December 2014 | Nederland, Nijmegen
Ja, dat is Fries voor beter laat dan helemaal niet. Ik ben nu alweer bijna 2 weken in Nederland, maar toch wil ik nog graag een afsluitende blog posten, dus bij deze.
De laatste week van ons verblijf in Kameroen was fantastisch. We hebben onder andere met erg veel mensen, zowel wel als niet uitgenodigd, de verjaardag van Raf gevierd. Afah en Mirjam hadden veel eten klaar gemaakt en toen de stroom ook nog uitviel, werd het helemaal gezellig met de lichtgevende armbandjes van Marjolein.
Donderdagochtend stonden wij stipt 7.00uur 's ochtends klaar bij het kantoor van de organisatie waarmee wij de Mount Cameroon zouden gaan beklimmen. Exact 2 uur later (O yes, African style) startte de reis dan echt samen met een Frans stel en een duitse jongen die voor de organisatie werkt. We hadden een erg leuke groep met een gids, genaamd Hans en iedereen had zijn/haar eigen drager. Deze dragen je backpack van minimaal 15 kg de hele reis met zich mee. En als dit niet al sneu genoeg is, rennen ze ons ook nog eens voorbij op badslippers. Komen wij aan met onze enorme bergschoenen en een grote tak als wandelstok. De eerste dag zou het zwaarste zijn, maar god wat heb ik genoten. Na de jungle kwamen we uit op een kale vlakte met een helling van 35%. Pittige klim dus, maar met prachtig uitzicht over Buea. Eenmaal aangekomen bij onze slaapplaats werden we warm ontvangen met een kampvuur en lekker eten, rijst met pindasaus! De nacht hebben marjolein en ik doorgebracht in een knus tentje die op instorten stond. De volgende ochtend kregen we een lekker ontbijt, wederom bij het kampvuur. Met goede moed begonnen we aan de dag waarop we de top zouden gaan bereiken. Deze dag hebben we zoveel verschillende landschappen gezien, van savanna tot kraters en rotsen, prachtig! Het was letterlijk een hoogtepunt toen we de top bereikten. Daarna begon de afdaling. Deze dag hebben we 10 uren gelopen. Dag 3 hebben we voornamelijk doorgebracht in de jungle en om 15.00uur kwamen we aan in Bokwaongo. Wat een belevenis!
Na deze sportieve dagen begon het inpakken en het afscheid nemen. De zondag hebben we doorgebracht met onze Afrikaanse vrienden en hebben we het erg gezellig had. De volgende dag werd het dan echt tijd om afscheid te nemen. Dit viel mij zwaarder dan verwacht. We hebben namelijk veel tijd met de mensen daar doorgebracht en dan moet je waarschijnlijk voor altijd afscheid nemen. Emotioneel als ik ben, kon ik het natuurlijk niet droog houden. Maar om 16.00uur moesten we er dan toch aan geloven en vertrok onze prive auto met Rene en Alexis naar Douala. Eenmaal daar aangekomen kwamen we Clovis, Emerson en Herman tegen. Met z'n allen hebben we nog een hapje gegeten in Douala en daarna hebben zij ons op het vliegveld gebracht. Rond middernacht hebben we ook van hen afscheid genomen en stonden Marjolein en ik er samen voor. Na vele controles, waarvan de helft waarschijnlijk niet officeel was, kwamen we aan bij onze gate en verlieten we rond 3.00uur het Afrikaanse land, met tranen in onze ogen en pijn in ons hart. We hadden lekker veel ruimte in het vliegtuig, dus we hebben 'lekker' kunnen slapen. Eenmaal in Istanbul aangekomen zeiden Marjolein en ik beide in koor ' wauw wat is het hier mooi'. Hier hebben we lekker genoten van de Burger King en Starbucks. 4 uurtjes later landden we in Dusseldorf. Het was toch wel weer een beetje gek om thuis te zijn en ik moest erg wennen aan alle luxe. Ik had het bijvoorbeeld best wel een beetje moeilijk met het feit dat de tafel tijdens sinterklaasavond vol stond met lekker eten. Kortom, ik had weer een kleine cultuurshock.
Nu, bijna 2 weken later, ben ik alweer volledig gewend aan het leventje hier in Nederland. Ik ben weer lekker gesetteld op mijn kamertje in Nijmegen en ben alweer druk met mijn nieuwe baantje in het Radboudumc. Ook wordt het tijd om nu de meer dan 5000 foto's te gaan sorteren en er een mooi fotoboek van te laten maken. Ik heb een fantastische tijd in Kameroen gehad en als het vliegtuig volgende week klaar zou staan, zou ik weer terug gaan. Bij deze sluit ik het Kameroen avontuur af en ik hoop dat jullie mijn blog met veel plezier hebben gelezen.
Liefs!
De laatste week van ons verblijf in Kameroen was fantastisch. We hebben onder andere met erg veel mensen, zowel wel als niet uitgenodigd, de verjaardag van Raf gevierd. Afah en Mirjam hadden veel eten klaar gemaakt en toen de stroom ook nog uitviel, werd het helemaal gezellig met de lichtgevende armbandjes van Marjolein.
Donderdagochtend stonden wij stipt 7.00uur 's ochtends klaar bij het kantoor van de organisatie waarmee wij de Mount Cameroon zouden gaan beklimmen. Exact 2 uur later (O yes, African style) startte de reis dan echt samen met een Frans stel en een duitse jongen die voor de organisatie werkt. We hadden een erg leuke groep met een gids, genaamd Hans en iedereen had zijn/haar eigen drager. Deze dragen je backpack van minimaal 15 kg de hele reis met zich mee. En als dit niet al sneu genoeg is, rennen ze ons ook nog eens voorbij op badslippers. Komen wij aan met onze enorme bergschoenen en een grote tak als wandelstok. De eerste dag zou het zwaarste zijn, maar god wat heb ik genoten. Na de jungle kwamen we uit op een kale vlakte met een helling van 35%. Pittige klim dus, maar met prachtig uitzicht over Buea. Eenmaal aangekomen bij onze slaapplaats werden we warm ontvangen met een kampvuur en lekker eten, rijst met pindasaus! De nacht hebben marjolein en ik doorgebracht in een knus tentje die op instorten stond. De volgende ochtend kregen we een lekker ontbijt, wederom bij het kampvuur. Met goede moed begonnen we aan de dag waarop we de top zouden gaan bereiken. Deze dag hebben we zoveel verschillende landschappen gezien, van savanna tot kraters en rotsen, prachtig! Het was letterlijk een hoogtepunt toen we de top bereikten. Daarna begon de afdaling. Deze dag hebben we 10 uren gelopen. Dag 3 hebben we voornamelijk doorgebracht in de jungle en om 15.00uur kwamen we aan in Bokwaongo. Wat een belevenis!
Na deze sportieve dagen begon het inpakken en het afscheid nemen. De zondag hebben we doorgebracht met onze Afrikaanse vrienden en hebben we het erg gezellig had. De volgende dag werd het dan echt tijd om afscheid te nemen. Dit viel mij zwaarder dan verwacht. We hebben namelijk veel tijd met de mensen daar doorgebracht en dan moet je waarschijnlijk voor altijd afscheid nemen. Emotioneel als ik ben, kon ik het natuurlijk niet droog houden. Maar om 16.00uur moesten we er dan toch aan geloven en vertrok onze prive auto met Rene en Alexis naar Douala. Eenmaal daar aangekomen kwamen we Clovis, Emerson en Herman tegen. Met z'n allen hebben we nog een hapje gegeten in Douala en daarna hebben zij ons op het vliegveld gebracht. Rond middernacht hebben we ook van hen afscheid genomen en stonden Marjolein en ik er samen voor. Na vele controles, waarvan de helft waarschijnlijk niet officeel was, kwamen we aan bij onze gate en verlieten we rond 3.00uur het Afrikaanse land, met tranen in onze ogen en pijn in ons hart. We hadden lekker veel ruimte in het vliegtuig, dus we hebben 'lekker' kunnen slapen. Eenmaal in Istanbul aangekomen zeiden Marjolein en ik beide in koor ' wauw wat is het hier mooi'. Hier hebben we lekker genoten van de Burger King en Starbucks. 4 uurtjes later landden we in Dusseldorf. Het was toch wel weer een beetje gek om thuis te zijn en ik moest erg wennen aan alle luxe. Ik had het bijvoorbeeld best wel een beetje moeilijk met het feit dat de tafel tijdens sinterklaasavond vol stond met lekker eten. Kortom, ik had weer een kleine cultuurshock.
Nu, bijna 2 weken later, ben ik alweer volledig gewend aan het leventje hier in Nederland. Ik ben weer lekker gesetteld op mijn kamertje in Nijmegen en ben alweer druk met mijn nieuwe baantje in het Radboudumc. Ook wordt het tijd om nu de meer dan 5000 foto's te gaan sorteren en er een mooi fotoboek van te laten maken. Ik heb een fantastische tijd in Kameroen gehad en als het vliegtuig volgende week klaar zou staan, zou ik weer terug gaan. Bij deze sluit ik het Kameroen avontuur af en ik hoop dat jullie mijn blog met veel plezier hebben gelezen.
Liefs!
